exposities zijn in ontwikkeling en zijn onderdeel van het project Tjuba ta kai

data zullen hier te zien zijn

In komende exposities zal ik een beweging laten zien van een ontwikkeling die er is. De ontwikkeling naar binnen. Vanuit vertrouwen leven ipv actie reactie en op uiterlijkheden afgaan van de buitenkant. Naar binnen gaan en een keuze maken, dit is het moment en er is niets anders. Ogenschijnlijk klopt t mischien niet, doe ik tekort of voldoe ik niet maar in t grotere geheel klopt het.

Ik ben opgegroeid in het binnenland van Suriname bij de Matawai. Een Marron gemeenschap van oorsprong weggelopen tot slaaf gemaakten. Mijn ouders verbleven daar als antropologen. De rust was voelbaar in het bos en de balans en verbondenheid zichtbaar in de sociale verbanden van deze samenleving.

Mijn passie is te willen weten wat daar gebeurd is en wat zich daaruit ontwikkeld heeft. Het wezenlijke daarvan.

Vanuit de ontstaansgeschiedenis van de Matawai. Hoe kom je daardoorheen?

Hoe overleef je?

Hoe pak je t leven weer op en sluit je weer vrede met t leven zelf? 

Hoe is de balans tussen die twee uitersten ontstaan? Dat ze er beiden mogen zijn. Van waaruit? Dan moet er verbinding zijn.

Rust, balans en verbondenheid.

De vraag is niet hoe ben ik in balans maar waar sta ik nu, hoe is mijn balans nu?

Dat je kwetsbaar durft te zijn, dat je iets meer naar links staat dan op rechts. Dat bij elkaar geeft de balans. Het gaat over meer durven ontvangen wat er dan is, t niet weten. De Matawai kwamen in een situatie die ze niet kenden. Verbinding is ontstaan omdat ze durfden t niet te weten.

De tentoonstellingen zijn een unieke uiting van mijn eigen zoektocht. Uit mijn vragen vormden zich met collage technieken beelden met antwoorden. De beeldenreeks aangevuld met installaties en een dans performance vormen een veilige binnenwereld waarin ik de kijker laat zien wat er komt wanneer je kwetsbaarheid toelaat. Het niet weten toelaat. In een begeleidend traject bied ik jongeren de kans een diepere ervaring aan te gaan en zichzelf op een unieke manier te uiten.

Wie ben je als je gevlucht bent?

Wat ervaar je als mens? Hoe kom je overeind? Vanuit deze situatie wil ik jongeren brengen in een stuk waar we nu zijn. Vanuit een vorm , de buitenkant naar een binnenkant om ze uit hun balans te halen naar een stukje kwetsbaarheid. 

Kwetsbaar is t even niet weten. Kwetsbaar is even uit balans zijn. En wat doe je dan? Welke keus maak je dan? Wat doe je als je uit balans bent? Waar vanuit doe je dat? Om ondanks de uiterlijkheden t wezenlijke te kunnen herkennen. En wat ontstaat daar, wat verbind en wat verbind niet?

Dit zijn de Matawai, dit heeft t voor mij betekend en mijn vraag is wat betekend t nu voor jou?